سال ۱۹۵۰ میلادی اولین بار بود که یونولیت ساخته شد.
کیسه‌های پر از پلی سایرن که به صورت گرانول (بلورهای ریز) جامد سفید و سبک است را وارد کارگاه می‌کنند تا برای تولید یونولیت استفاده کنند.
این محصول از پروپان هیدروکربن نفتی است که در صنایع پتروشیمی تولید می‌شود.
گرانول‌ها را طی ۶۰ تا ۷۰ ثانیه با بخار آب حرارت می‌دهند.
آن‌ها را مدام از دستگاه‌ها رد می‌کنند تا با فشار هوا از هم جدا شوند تا مرحله اولیه پخت به اتمام برسد.
انبساط این محصول در اثر وجود مقداری گاز پنتان است که به صورت حل نشده در هنگام تولید در داخل آن محبوس می‌شود.
این گاز در اثر حرارت بخار آب از داخل دانه‌های پلی استایرن خارج شده و باعث افزایش حجم و انبساط آن می‌شود.
پخت و قالب‌گیری تحت حرارت بخار آب صورت می‌گیرد.
برای همین از یک دیگ بخار آب با ظرفیت ۵ تن در ساعت و فشار ۵ تا ۷ بار استفاده می‌شود.
حجم دانه‌های پلی استایرن تا ۴۰ برابر اندازه اولیه افزایش پیدا می‌کند.
سهولت تولید و قالب‌گیری به هر شکل و اندازه‌ای از مزایای این محصول است که باعث رونق استفاده از آن شده است.
پس از آن که بلوک های ساخته شده به میز برش CNC برده می‌شود تا به اندازه دلخواه و سفارش مشتری برش داده شود.
این برش‌ها با کمک سیم داغ انجام می‌شود.
در حین تولید افزودنی‌های خاصی به آن زده می‌شود تا مقاومت این محصول در برابر آتش را زیاد کنند تا آتش زا و دودزا نشود.